40 ئِذْوڒ-د عَاوذ غَارْسن يُوْفِي-ثن طّْصن ڒَاحقَّاش يغلّب خَاسن يِضص. نِثْنِي عَاوذ وَار ؤُفِين مِين ذَاس غَا ينِين.
ئِبعّذ خَاسن عَاوذ يتَّار إِ أَربِّـي اَمشْنَاو اَمزْوَارُو.
ئِذْوڒ-د غَارْسن وِيس ثڒْت-مَرَّاث ينَّا-ٱسن: "عَاذ ثطّْصم، عَاذ ثْريّْحم؟ صَافِي، بَرَكَا! أَقَا ثُوْوض-د ڒْوقْث نِّي إِي ذِي غَا يتْوَاسلّم مِّيس ن بْنَاذم غَار يفَاسّن ن يِنِّي يعصَّان.
وَلَكِن بُطْرُس ذ يِنِّي اَكِذس تطّْصن تْنُوْدُّوْمن س يِيضص، وَامِي فَاقن مْلِيح ثُمَّا ؤُفِين لْعَظَمَا ن عِيْسَى، أَكِذس ثْنَاين ن يرْيَازن بدّن.
فَا نشِّين نسّن بلِّي مَارَّا مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوصَّا يِنِّي غَار ثدْجَا شَّرِيعَا-يَا بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار غَارس يتِيڒِي بُو لْعُدر. أُو مَارَّا يِنِّي يدْجَان ذِي دُّنشْت-أَ اَذ يڒِين سْوَادَّاي ن لْحِسَاب ن أَربِّـي.