19 ذِي ڒْوقْث نِّي اَتَاف اَذ توْقع يجّن ن تَمَارَا ذ ثَمقّْرَانْت إِي وَار يوْقِيعن عمَّارْص زݣ وَامِي ثدْجَا دُّنشْت-أَ إِي د يخْڒق أَربِّـي اَڒ ڒخُّو، أُو عمَّارْص اَذ توْقع عَاوذ.
ذِي ڒْوقْث نِّي اَتَاف اَذ توْقع يجّن ن تَمَارَا ذ ثَمقّْرَانْت إِي وَار يوْقِيعن عمَّارْص زݣ وَامِي ثدْجَا دُّنشْت-أَ اَڒ ڒخُّو، أُو عمَّارْص اَذ توْقع عَاوذ.
وَلَكِن زݣ وَامِي ثبْذَا دُّنشْت أَربِّـي يخْڒق-د اَرْيَاز ذ ثمْغَارْث.
تَّارث إِ أَربِّـي بَاش مَانَايَا وَار يتِّيڒِي شَا ذِي ڒْمشْتَا.
مَعْلِيك سِيذِي أَربِّـي وَار يسنْقِيس شَا ذِي ڒِيَّام نِّي ن تَمَارَا-يَا إِي د غَا يَاسن، أَتَاف وَار ينجّم ؤُڒَا ذ يجّن. خ سَّبَاب ن يِنِّي يخْضَر أَربِّـي، أَتَاف اَذ يسنْقس ڒِيَّام نِّي إِي د غَا يَاسن.
جَاوْبغ-ث نِّيغ-اَس: "ذ شك إِي يسّْنن آ سِيذِي." ينَّا-ٱيِي: "يِيْنَا ذ يِنِّي ينجْمن زِي ڒْمِحْنث ثَمقّْرَانْت، صبّْنن يتْشَامِّيرن نْسن س يذَامّن ن يِزْمَار اَرِّين-ثن ذ يشمْڒَاڒن.