31 ڒُوْصِيّث وِيس ثْنَاين ذ ثَانِيتَا: أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخْف نّش. وَار ذِنِّي بُو شَان ڒُوْصِيّث كْتَار زِي ثِيْنَا."
ڒُوْصِيّث وِيس ثْنَاين اَم ثنِّي ثَمزْوَارُوْت: أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش.
ݣّث إِ يِوْذَان مِين ثخْسم اَذَاوم ݣّن. مَانَايَا ذ ڒْمَعْنَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ تَّعَالِيم ن لْأَنْبِيَا.
ينَّا-ٱس ومْسڒْمَاذ نِّي ن شَّرِيعَا: "آ لْمُعَلِّم مْلِيح، مِين ثنِّيذ ذ ڒْحَقّ. سِيذِي أَربِّـي ذ يجّن، وَار ذِنِّي ؤُڒَا ذ يجّن إِلَّا نتَّا.
يَارَّا خَاس ونِّي ينَّا-ٱس: "ئِتْخصَّا-ٱش اَذ تخْسذ سِيذِي أَربِّـي نّش س مَارَّا ؤُڒ نّش ذ مَارَّا اَرُّوْح نّش ذ مَارَّا جّْهذ نّش ذ مَارَّا ڒَعْقڒ نّش. أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش."
أَقَا مَارَّا ڒُوْصِيَاث ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى مُوْننْت-يد ذَانِيتَا: <أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش.>
إِيوَا اَقَا ڒُوْصِيّث إِي ذَانغ يجَّا لْمَسِيح يعْنِي ونِّي يتخْسن أَربِّـي يتْخصَّا-ث اَذ يخس ؤُڒَا ذ ؤُمَاس.