4 رُوْحن ؤُفِين يجّن ن وسْنُوْس ذِي زّنْقث يقّن غَار يِجّن ن ثوَّارْث، فسْين-اَس.
ينَّا-ٱسن: "رُوْحم غَار وبِيلَاج-ين يدْجَان زَّاثْوم، أَذ تَافم ذِنِّي ثَغْيُوْڒْث ثقّن اَكِذس اَسْنُوْس. فْسِيم-اَسن اَوِيم-ثن-د غَارِي.
يمحْضَارن ݣِّين مِينْخف ثن يوصَّا عِيْسَى سّنِّي سْوجْذن اَمنْسِي ن ڒْعِيذ.
مڒَا يسِّيوڒ-د غَارْوم شَان يِجّن ينَّا-ٱوم مَايمِّي تݣّم اَمُّو، ئِنِيم-اَس قَا يحْذَاج-يث سِيذِيثْنغ، وَلَكِن اَذَاوم ثِيذ يَرّْ ذَانِيتَا ذغْيَا."
نَّان-اَسن ڒبْعَاض زݣ يِنِّي يبدّن ذِنِّي: "مِين تݣّم؟ مَايمِّي ثْفسِّيم إِ وسْنُوْس-أَ؟"
ثنَّا-ٱسن يمَّاس إِ يخدَّامن: "ݣّم مِين ذَاوم يقَّار."
س لْإِيمَان يكَّر نَّبِي بْرَاهِيم يطَاع-اَس إِ أَربِّـي وَامِي ذَاس د يڒَاغَا اَذ يرَاح غَار يِجّن ن ومْشَان إِي غَا يقْبڒ ذ لْوَارث. ئِفّغ نتَّا تُوْغَا وَار يسِّين شَا مَانِي غَا يرَاح.