20 ينَّا-ٱس ورْيَاز نِّي: "آ لْمُعَلِّم، زݣ وَامِي إِي دْجِيغ نش ذ اَمزْيَان تْوقَّارغ قَاع مَانَايَا."
ينَّا-ٱس وحنْجِير نّي: "تْوقَّرغ مَارَّا مَانَايَا. مِين ذَايِي يقِّيمن اَث ݣّغ؟"
ئِخْزَر غَارس عِيْسَى يُوْذف-اَس غَار وُوْڒ نّس ينَّا-ٱس: "قَا ثقِّيم-اَش يجّن ن ڒْحَاجث وَار ت ثݣِّيذ شَا." ينَّا-ٱس: "رُوْح زنْز مَارَّا مِين غَارك ذ اَݣْڒَا صدّق-يث خ ڒْمُسَاكِين اَغَارك يِيڒِي ڒْكنْز ذݣ وجنَّا، ڒخْدّنِّي اَرَاح-د شك ذْفَار-اَيِي-د."
وَلَكِن ونِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا يرزُّو اَذ يُوْش ڒْحَقّ خ يِيخف نّس، ينَّا-ٱس إِ عِيْسَى: "مِين يعْنَا وَاجَّار ينُو؟"
نش قْبڒ مَا ٱذ سّْنغ شَّرِيعَا، تُوْغَايِي دَّرغ. وَلَكِن وَامِي د ثُوْسَا ڒُوْصِيّث ن أَربِّـي، ڒْمُعْصِيّث اَخْمِي ثكَّر-د زِي ڒْموْث أُوْشَا نش اَخْمِي مُّوْثغ.
عْلَاحْسَاب زْعَامث ينُو نش تُوْغَا تْعدَّابغ جْمَاعث ن ڒْمُوْمِنِين ن لْمَسِيح. عْلَاحْسَاب لْقَوَانِين إِي يدْجَان ذِي شَّرِيعَا تُوْغَايِي س بْڒَا ڒْعِيب.
أَذ ݣّن يخف نْسن عبّْذن أَربِّـي وَلَكِن نكَّرن جّْهذ نّس. ئِوْذَان-أَ، أَوْݣّْوج خَاسن.