14 ثُمَّا قَارّْبن-د يمحْضَارن ن يَحْيَى غَار عِيْسَى نَّان-اَس: "مَايمِّي نشِّين ذ ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين ڒبْدَا نتْࢲُوْمَّا، ئِمحْضَارن نّش وَار تْࢲُوْمِّين شَا؟"
وَامِي يَحْيَى اَقَاث ذِي ڒحْبس، ئِسْڒَا خ ڒخْذَايم ن لْمَسِيح. ئِسّكّ شَان يمحْضَارن نّس غَار عِيْسَى
خْمِي غَا ثْࢲُوْمّم، وَار تݣّم شَا اَمشْنَاو مَامّش تݣّن لْمُنَافِقِين. تْخيَّاقن حمَا مَارَّا يوْذَان اَثن سّْنن بلِّي ࢲُوْمّن. أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَتَاف وَار غَارْسن يتِيڒِي بُو لْأَجَار.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "ئِمدُّوْكَاڒ ن مُوْڒَاي، مَا زمَّرن اَذ خيّْقن ذِي نْهَار نِّي ن ڒْفَارْح نّس؟ لَّا، وَلَكِن اَذ د اَسن وُوْسَّان اَذ يميْسِي مُوْڒَاي زِي ڒْوسْط نْسن. ڒخْدّنِّي اَذ ࢲُوْمّن!
يوْقع لْخِلَاف جَار يمحْضَارن ن يَحْيَى ذ يِجّن ن ؤُئِسْرَائِيلِي خ مَامّش غَا يِيڒي ڒُوْضُو.
ئِسّن عِيْسَى بلِّي يفَرِّيسِيْين اَرِّين-د ڒخْبَار وَامِي د مَارْنِين غَارس يمحْضَارن يتْطهَّار-يثن س وَامَان كْتَار زِي يَحْيَى.