10 ئِقِّيم عِيْسَى ذِي ثدَّارْث ن مَتَّى يتتّ نتَّا ذ يمحْضَارن نّس. أَطَّاس ن يعشَّارن ذ يِنِّي يعْصَّان زَعْمَا قِّيمن تتّن اَكِذس.
وَامِي ࢲْرِين ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين مَانَاينِّي كَّرن نَّان-اَسن إِ يمحْضَارن نّس: "مَايمِّي يتتّ لْمُعَلِّم نْوم اَك يعشَّارن ذ يِنِّي يعْصَّان؟"
وَامِي يُوْيُوْر سّنِّي عِيْسَى، يُوْفَا يجّن ن ورْيَاز قَّارن-اَس مَتَّى يقِّيم ذݣ ومْشَان مَانِي جمّْعن ضَّرِيبَا. ينَّا-ٱس عِيْسَى: "ذْفَار-اَيِي-د!" أُوْشَا يكَّر مَتَّى يذْفَار-يث.
نشِّين نسّن أَربِّـي وَار يتسْڒِي شَا غَار يِنِّي يعصَّان؛ لَّا، ئِتسْڒَا غَار يِنِّي إِي ث يتْوقَّارن ذ يِنِّي يخدّْمن س مِين يخس.