17 مَانَاينِّي حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ إِي ينَّا سِيذِي أَربِّـي إِ نَّبي إِشَعْيَا ذݣ يِجّن ن زْمَان: "ئِيْسِي خَانغ ڒحْرِيقَاث نّغ، يَرْبُو ڒهْڒَاشَاث نّغ."
نتَّا س يِيخف نّس ييْسِي ڒْمُعْصِيَاث نّغ ذِي دَّات نّس خ ثحْنَاشْت نِّي حمَا أَ نمّث نشِّين س وُوْڒَاون نّغ إِ ڒْمُعْصِيَاث، أَ ندَّر إِ مِين يدْجَان نِيْشَان. أَقَا س وجَرِّيح نّس إِي زِي ثْݣنْفَام كنِّيو.
قَا ذ مَانَايَا مَارَّا إِݣ يوقْعن حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ إِي ينَّا سِيذِي أَربِّـي إِ نَّبي إِشَعْيَا ذݣ يِجّن ن زْمَان:
ئِزْذغ ذݣ يِجّن ن وبِيلَاج قَّارن-اَس نَاصِرَا حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ نِّي إِي ينَّا سِيذِي أَربِّـي إِ لْأَنْبِيَا ذݣ يِجّن ن زْمَان: <أَقَا اَذَاس سمَّان نَاصِرِي.>
ئِقِّيم ذِنِّي حتَّا اَڒ وَامِي يمُّوْث هِيرُوْدُس. قَاع مَانَايَا يوْقع حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ إِݣ ينَّا سِيذِي أَربِّـي إِ نَّبِي ؤُمِي قَّارن هُوْشَع ذݣ يِجّن ن زْمَان: <قَا ڒَاغِيغ-د إِ مِّي باش اَذ د يفّغ زِي مِصْرَا.>
وَامِي ثغْڒِي ثْفُوْشْت غَار ثْمدِّيث، ؤُوِين-د غَارس مَارَّا يِنِّي يهڒْشن ذ يِنِّي ذِي دْجَان جْنُون،
وَامِي ثغْڒِي ثْفُوْشْت غَار ثْمدِّيث، ئِوْذَان ؤُوِين غَار عِيْسَى يمهْڒَاش نْسن كُڒ يجّن مَامش يݣَّا ڒهْڒَاش نّس. مْكُڒ يجّن زَّايْسن يسْرُوْسَا خَاس فُوْس نّس يسْݣنْفَا-ث.
س مَانَايَا عْلَاحْسَاب لْمَسِيح نش فَرّْحغ س ضُّوْعف ينُو ذ ثُوْكّْوْرَا ذ تَمَارَا ذ وعدّب ذ ؤُزِيَّار. مَايمِّي؟ مڒَا ضعْفغ ڒخْدّنِّي نش اَذ يڒِيغ جهْذغ.