12 ݣّث إِ يِوْذَان مِين ثخْسم اَذَاوم ݣّن. مَانَايَا ذ ڒْمَعْنَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ تَّعَالِيم ن لْأَنْبِيَا.
وَار تْفكَّرث شَا بلِّي ؤُسِيغ-د بَاش اَذ قْضِيغ خ شَّرِيعَا ن مُوْسَى نِغ خ مِين نَّان لأَنْبِيَا؛ لَّا، وَار د ؤُسِيغ شَا اَخَاسن قْضِيغ، ؤُسِيغ-د بَاش اَذ كمّْڒغ خ وَاوَاڒ نْسن.
مَامّش تخْسم اَذَاوم ݣّن يِوذَان، ؤُڒَا ذ كنِّيو ݣّم-اَسن اَمنِّي.
مِين يعنَا لْغَرَض ن ڒُوْصِيّث-أَ؟ لْغَرَض نّس ذ يجّن ن ڒمْحِبّث إِي د يتَاسن زݣ وُوْڒَاون يصْفَان ذ يِجّن ن ضَّمِير ذ اَصبْحَان ذ يِجّن ن لْإِيمَان بْڒَا نِّفَاق.
ڒُوْصِيّث ن وزدْجِيذ يزدْجِيذن إِي د يُوْسِين ذِي لْكِتَاب ثقَّار: "أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش." كنِّيو اَذ تݣّم مْلِيح مڒَا ثْخدّْمم زَّايس.