47 سْڒِين-اَس ڒبْعَاض زݣ يِنِّي يحْضَارن ذِنِّي نَّان: "أَقَا يتْڒَاغَا خ نَّبِي إِلْيَاس."
أُو مڒَا ثخْسم اَذ تْفهْمم، يَحْيَى نتَّا ذ نَّبِي إِلْيَاس نِّي إِي نتْرَاجَا.
أَڒ جْوَايه نِّي ن ثْڒَاثَا وعشِّي يرَاغَا عِيْسَى س جّْهذ ينَّا: "إِيلِي، إِيلِي، لْمَا سبْاقْثَانِي؟" ڒْمَعْنَا ن وَاوَاڒ-أَ: "يَا أَربِّـي، يَا أَربِّـي، مَايمِّي ذَايِي ثْسمْحذ؟"
ڒخْدّنِّي يرُوْح يجّن زَّايْسن يقْڒع يتَازّڒ، ييْسِي يجّن ن سْپُـوْنْخَا يسغْذص-يت ذݣ وَامَان وضِيڒ ذ يسمَّامن، ئِݣِّي-ت خ يِج وكشُّوْض يُوْشَا-ٱس اَذ يسو.