44 أَمنِّي عَاوذ إِي ث زَوَرن يشفَّارن نِّي إِي كِس يصلّْبن.
صلّْبن اَكِذس ثْنَاين ن يشفَّارن، ئِجّن خ وفُوْسِي يجّن خ وࢲڒْمَاض نّس.
هْوَا-د آ لْمَسِيح آي اَزدْجِيذ ن أَيث-إِسْرَائِيل ڒخُّو زݣ وجنَّا زِي صَّلِيب-أَ حمَا أَ نࢲر مَانَايَا اَزَّايك نَامن!" أَمنِّي عَاوذ إِي ث زَوَرن لْمُجْرِمِين نِّي إِي كِذس صلّْبن.
لِأَنَّا لْمَسِيح وَار يݣِّي شَا مِين ذَاس يتعْجِيبن إِ يِيخف نّس، يݣَّا مَامّش يقّار لْكِتَاب: <ڒْبَاطڒ إِي خَاش نَّان يفْضح-اَيِي.>
مڒَا شَان يِجّن زَّايْوم يتْخصَّا-يَاس ڒفْهَامث، أَذَاس ت يتَّار إِ أَربِّـي نتَّا اَذَاس ت يُوْش. مِينْزِي نتَّا يفَاسّن نّس رزّْمن وَار يتْحݣَّر حَدّ.