44 ئِبعّذ خَاسن عَاوذ، يࢲُّودْج ثْوَاڒَا وِيس ثْڒَاثَا ينَّا مَامش ينَّا قْبڒ.
ئِذْوڒ-د عَاوذ غَارْسن يُوْفِي-ثن طّْصن ڒَاحقَّاش يغلّب خَاسن يِيضص.
ئِذْوڒ-د غَار يمحْضَارن-أَ ينَّا-ٱسن: "عَاذ ثطّْصم، عَاذ ثْريّْحم؟ صَافِي، بَرَكَا! أَقَا ثُوْوض-د ڒْوقْث نِّي إِي ذِي غَا يتْوَاسلّم مِّيس ن بْنَاذم غَار يفَاسّن ن يِنِّي يعصَّان.
وَار تْࢲَادْجَام شَا س وَاوَاڒن وَار غَارْسن بُو ڒْمَعْنَا اَمشْنَاو مَامّش تݣّن ڒݣْنُوْس. حسّْبن مڒَا قَّارن اَوَاڒن اَطَّاس، أَتَاف أَربِّـي اَذَاسن يسْتَاجب.
ئِسِّيوڒ اَكِذْسن عِيْسَى س يِجّن ن ڒْمَعْنَا بَاش اَذ سّْنن بلِّي يتْخصَّا-يَاسن اَذ تْࢲَادْجن ڒبْدَا وَار تِيحْڒن شَا.
تَّارغ-اَس إِ سِيذِيثْنغ ثْڒَاثَا ن ثْوَاڒَاثِين بَاش اَخَافِي يسْبعّذ مَانَايَا.