40 أَذ يڒِين ثْنَاين ن يرْيَازن ذݣ ومَرْجع، ئِجّن اَذ يميْسِي يجّن اَذ يقِّيم.
وَار فْطِينن شَا اَڒ وَامِي د يُوْسَا طُّوْفَان يسْغَرق-يثن مَارَّا. أَمُّو إِي غَا يوْقع خْمِي د غَا يذْوڒ مِّيس ن بْنَاذم.
أَذ يڒِينْت ثْنَاين ن ثمْغَارِين ذِي ثْسِيرْث حرِّينْت ثِحبَّا، ئِشْتن اَذ تْميْسِي يشْتن اَذ تقَّيم.
شك، وِي ش يسْشنْعن خ ونّغْنِي؟ كُڒ ڒْحَاجث إِي غَارك ثمُّوْش-اَش نِغ لَّا؟ ئِي شك، وَامِي يمُّوْش-اَش مَانَاينِّي مَايمِّي تفْتَخَرذ اَخْمِي وَار ذَاش يمُّوْش شَا؟
وَار يحِنّ شَا عَاوذ خ دُّنشْت-أَ ن زْمَان اَقْذِيم وَامِي خَاسن د يسهْوَا يجّن ن طُّوْفَان ن وَامَان خ يِنِّي وَار ذَاس يتْطِيعِين شَا. تُوْغَا يحْضَا غِير نُوْح ونِّي يتْبشَّارن س ڒْحَقّ ذ يِجّن ن سبْعَا اَكِذس.