2 ئِنْدق-د عِيْسَى ينَّا-ٱسن: "مَا تْوَاڒَام قَاع مَانَايَا؟ أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: وَار ذَا يتْغِيمِي يجّن ن وزْرُو خ ونّغْنِي، مَارَّا مَانَايَا اَذ ينهْذم."
أَشم سْهذْمن شم ذ ثَارْوَا نّمْ إِي يدْجَان غَار ذَاخڒ نّم. وَار ذَايم تجِّين بُو وزْرُو خ ونّغْنِي مِينْزِي يفْقذ-يشم أَربِّـي، شم وَار خَاس ثعْقِيڒذ."
مڒَا اَمنِّي إِي غَا تْوَامْحَانْت مَارَّا ثِمسْڒَايِين-أَ، مَامّش إِي غَا ثِيڒِي ثُوْذَارْث نْوم؟ إِيوَا أُو لَابُد اَذ تْعِيشم س يِجّن ن ثُوْذَارْث ثصْفَا اَذ طَاعم إِ أَربِّـي
وَار ࢲْرِيغ شَا ثَمْزِيذَا ثَمقّْرَانْت ذِي ثنْدِينْت نِّي، مَايمِّي؟ لِأَنَّا سِيذِي أَربِّـي إݣ يزمَّرن إِ كُڒْشِي اَك يِزْمَار نِثْنِي إِݣ يدْجَان ذ ثَمْزِيذَا-يَا ثَمقّْرَانْت.