12 أَذ تنْقس ڒمْحِبّث جَار يِوْذَان مِينْزِي اَذ يكْثَر شَّرّْ.
نش سّْنغ ڒخْذَايم نّش، شك وَار ثسْمِيضذ وَار ثحْمِيذ. تْمنِّيغ شك اَذ تْسمْضذ نِغ اَذ تحْمِيذ!
وَار تݣّْوذ شَا زِي مَامّش إِي غَا تْوَاعدّْبذ. أَقَا إِبْڒِيس اَذ يسِيذف ڒبْعَاض زَّايْوم غَار ڒحْبس حمَا اَذ تْوَاجَرّْبم. أَذ تْسعْذُوْم ڒمْحَاين ذي عشْرَايَّام. اَرْنِي ذِي لْإيْمَان نّش وَاخَّا اَش نْغن، نش اَذَاش ؤُشغ تَّاج ن ثُوْذَارْث.
أَذ د مظْهَارن اَطَّاس ن يِوْذَان اَذ اَرّن يخف نْسن ذ لْأَنْبِيَا، أَذ خذْعن اَطَّاس ن يِوْذَان.
وَلَكِن ونِّي غَا يصْبَرن غَار ونݣَّارُو اَتَاف اَذ ينْجم.
بعّْذث خ مَارَّا مِين يدْجَان ذ اَعفَّان ذ مِين يدْجَان ذ شَّرّْ. بْڒَا تَّكبُّر قبّْڒث اَوَاڒ نِّي ن أَربِّـي يتْوَاࢲُّوْن ذَايْوم يزمَّر اَذ يسنْجم ڒَعْمَار نْوم.