13 أَقَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ قَاع لْأَنْبِيَا سِّيوْڒن خ ڒْمُلْك وجنَّا حتَّا اَڒ ڒْوقْث ن يَحْيَى.
زِي ڒْوقْث ن يَحْيَى اَڒ ڒخُّو يوْذَان تمْذحَّاسن اَذ اَذْفن ذِي ڒْمُلْك وجنَّا، يرْيَازن تْمنْغَان بَاش اَغَارْسن يِيڒِي.
أُو مڒَا ثخْسم اَذ تْفهْمم، يَحْيَى نتَّا ذ نَّبِي إِلْيَاس نِّي إِي نتْرَاجَا.
ذِنِّي يبْذَا-يَاسن عِيْسَى زِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ لْكُتُب ن مَارَّا لْأَنْبِيَا يسفْهم-يثن مِين خَاس يُوْرِين ذِي مَارَّا لْكُتُب نِّي.
ينَّا-ٱسن: "ذ وَا ذ اَوَاڒ إِي زِي كِذْوم سِّيوْڒغ وَامِي عَاذ تُوْغَا دْجِيغ اَكِذْوم، يعْنِي لَابُد اَذ يكمّڒ مَارَّا مِين خَافِي يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ لْكُتُب ن لْأَنْبِيَا ذ زَّبُوْر."
قَا يمزْذَاغ ن لْقُدْس ذ اَرُّوْيَاس نْسن وَار عْقِيڒن شَا عِيْسَى-يَا، وَار فْهِيمن شَا اَوَاڒن ن لْأَنْبِيَا ذِي لْكُتُب إِي قَّارن ذِي ثمْزِيذَاوِين زِي سّبْث غَار سّبْث. وَامِي حكْمن خ عِيْسَى س ڒْموْث فّْغن-د وَاوَاڒن نِّي إِي نَّان لْأَنْبِيَا.
فَا ڒخُّو أَربِّـي يسْمظْهَار-اَنغ-د مَامّش غَا نݣّ أَ نْمصْڒَاح اَكِذس بْڒَا شَّرِيعَا. مَانَايَا صَحّن-ث لْكُتُوْب ن لأَنبِيَاء ذ شَّرِيعَا ن مُوْسَى نِثْنِي س يِيخف نْسن.