62 ينَّا-ٱس عِيْسَى: "ونِّي يسرْسن فُوْس نّس خ وسْغَار عَاذ يخزَّار غَار ذفَّار اَتَاف وَار يصدْجح شَا اَذ يخْذم ذِي ڒْمُلْك ن أَربِّـي."
آي أَيثْمَا، وَار حسّْبغ شَا صَافِي طّْفغ قَاع ثِمسْڒَايِين نِّي. وَلَكِن ذِنِّي يجّن ن ثْمسْڒَايْث تݣّغ-ت: تتُّوْغ مِين يتعْقَابن غَار ذفَّار، تݣّغ لْمجْهُوْد ينُو غَار مِين د يݣُّوْرن غَار زَّاث.
مِينْزِي دِيْمَاس يسْمح ذَايِي ثُوْوِي-ث ڒمْحِبّث ن دُّنشْت-أَ يرُوْح غَار ثنْدِينْت ن سَالُوْنِيك. ئِرُوْح كْرِيسْكُوْس غَار لْإِقْلِيم ن ݣَلَاطْيَا، ئِرُوْح تِيتُوْس غَار جِّهث ن دَلْمَاسْيَا.
وَلَكِن ونِّي يدْجَان نِيشَان اَذ يعِيش س لْإِيمَان. مڒَا يعْقب غَار ذفَّار اَتَاف وَار خَاس رطِّيغ شَا.