23 ثُمَّا ينَّا-ٱسن إِ مَارَّا يوْذَان نِّي: "ونِّي يخْسن اَذَايِي يذْفَار نش، لَابُد اَذ يسْمح ذݣ يِيخف نّس، لَابُد كُڒ نْهَار اَذ يكسِّي صَّلِيب نّس مِينْخف غَا يعدّب اَذَايِي يذْفَار.
لِأَنَّا كنِّيو مڒَا تݣّم اَرَّاي إِ طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْوم، أَذ تمّْثم. مڒَا ثْنقّم ڒفْعَاير ن دَّات نْوم س اَرُّوْح ن أَربِّـي، أَذ تدَّرم.
خ مَانَايَا نْغث مِين يدْجَان ذَايْوم ذِي طَّبِيعَا نْوم ن دُّنشْت-أَ يعْنِي لْفَسَاد ذ مِين يخنْزن ذ شّهْوث ذ ڒْخَاضَر اَعفَّان ذ طْمَاع إِݣ يدْجَان نتَّا اَم لْعِبَادَا ن لْأَصْنَام.
ذ صَّح، مَارَّا ونِّي إِي يرزُّوْن اَذ يعِيش س لْإِيمَان يدْجَان ذِي عِيْسَى لْمَسِيح قَا اَذ يتْوَاعدّب.
أَرْضَا-يَا يتْربَّا-يَانغ أَ ننْكَر شَّرّْ ذ شّهَاوَاث ن دُّنشْت-أَ، أَ نْعِيش ذِي زْمَان-أَ أَ نحْكَام خ ثْنفْسِيث نّغ اَذَايْنغ يِيڒِي لْمَعْقُوْل ذ لْإِيمَان
خ مَانَايَا أَ نْرَاح غَار عِيْسَى غَار ڒݣّْوَاج ن يقِيضَان أَ نَارْبُو اَحݣَّار نِّي إِي خف يصْبَر نتَّا.