5 مِينْزِي يتخْس شَّعْب نّغ عَاوذ يبْنَا ثَمْزِيذَا نّغ.
وَامِي د ؤُسِين غَار عِيْسَى حشّْمن-ث نَّان-اَس: بْنَاذم-أَ يسْذَاهدْج اَث تْعَاوْنذ
ئِكَّر عِيْسَى يرُوْح اَكِذْسن. وَامِي يقَارّب غَار ثدَّارْث نِّي يسّكّ-د غَارس وعَسْكَارِي نِّي شَان يمدُّوْكَاڒ نّس ينَّا-ٱس: "آ سِيذِي تْعدّْبذ يخف نّش وَاهَا، نش وَار سْذِيهِيدْجغ شَا اَذ تَاذْفذ غَار ثدَّارْث ينُو.
لِأَنَّا ذِي عِيْسَى لْمَسِيح يعْنِي بْنَاذم مڒَا يݣَّا طَّهَارث نِغ وَار ت يݣِّي شَا، مَانَايَا وَار ينفّع س وَالُو. مِين ينفّْعن؟ ئِنفّع لْإِيمَان إِݣ يخدّْمن شّْغڒ نّس س ڒمْحِبّث.
نشِّين نسّن بلِّي نࢲْوَا زِي ڒْموْث غَار ثُوْذَارْث ڒَاحقَّاش نْتخْس أَيثْمَاثْنغ. ونِّي وَار يتخْسن شَا عَاذ اَقَاث يتْعِيش ذِي ڒْموْث.