42 وَلَكِن وَار غَارْسن مِينْزِي غَا اَرّن، صَافِي سِّيّد نِّي يسْمح-اَسن مَارَّا. إِن-اَيِي شك: مَانْون إِي ث غَا يحِبّن اَطَّاس؟"
ڒخْدّنِّي يقّس-اَس إِ سِيذس يذْڒق-اَس، ئِسْمح-اَس ذݣ ومَارْوَاس نِّي.
ئِغْضب سِيذس س وَاطَّاس يسلّم اَخدَّام نِّي غَار يِنِّي إِي ث غَا يعدّْبن اَڒ غَا يخدْجس مَارَّا مِين ذَايس ذ اَمَارْوَاس.
غْفَر-اَنغ ڒْمُعْصِيَاث نّغ إِ نشِّين، مَامّش نْسمّح إِ يِنِّي إِي كِذْنغ يخطَّان.
ينَّا-ٱس سِمْعَان: "يمْكن ونِّي ؤُمي يسْمح ذݣ وَاطَّاس ن ومَرْوَاس." ينَّا-ٱس عِيْسَى: "غَارك ڒْحَقّ."
أَربِّـي، نتَّا يسمْصْڒَاح-يثن اَكِذس س اَرْضَا نّس بَاطڒ س وسنْجم إِي د يُوْسِين س عِيْسَى لْمَسِيح.
فَا ذِي ڒْوقْث نِّي نِيشَان ثنِّي تُوْغَا يخْضَر أَربِّـي نشِّين وَار غَارْنغ بُو جّْهذ، ئِمُّوْث لْمَسِيح خَانغ وَامِي نعْصَا.
شُوْف، مَارَّا يِنِّي يتْعوَّاڒن خ طَّاعَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوَانَعّْڒن. مَايمِّي؟ ڒَاحقَّاش لْكِتَاب يقَّار: <تْوَانَعّْڒن مَارَّا يِنِّي وَار يخدّْمن شَا زِي مَارَّا ثِمسْڒَايِين إِي يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا وَار زَّايْسنْت تݣّن شَا!>
ئِفكّ-اَنغ-د سِيذِي أَربِّـي س لْفِدْيَا نِّي ن مِّيس يعْنِي س يذَامّن نّس بَاش اَذ تْوَاغْفَرنْت ڒْمُعْصِيَاث نّغ عْلَاحْسَاب اَݣْڒَا ن اَرْضَا نّس.
تݣّث ڒْخِير اَك وَايَاوْيَا، تْحِنَّام خ وَايَاوْيَا. سمّْحم إِ وَايَاوْيَا مَامّش ذَاوم يغْفَر أَربِّـي ذِي لْمَسِيح.
صْبَارث اَك وَايَاوْيَا. مڒَا شَان يِجّن زَّايْوم غَارس شَان لْمُشْكِل إِي زَّايس غَا يشثْشَا خ ونّغْنِي، ئِتْخصَّا يجّن اَذ يسْمح إِ ونّغْنِي. مَامّش ذَاوم يغْفَر أَربِّـي إِ كنِّيو، أَمنِّي إِي غَا ثْسمْحم إِ يِوْذَان.