20 وَامِي د ؤُسِين ثْنَاين نِّي ن يرْيَازن غَار عِيْسَى، نَّان-اَس قَا يسْقَاذ-اَنغ-د غَارك يَحْيَى اَش نسّقْسَا: مَا ذ شك إِي نتْرَاجَا اَذ د تَاسذ نِغ ذ شَان يِجّن نّغْنِي؟"
ذِي ڒْوقْث نِّي يمظْهَار-د يَحْيَى، ئِتْطهَّار إِ يِوْذَان س وَامَان يتْبشَّر-يثن ذِي ڒخْڒَا ن يَهُوْذِيَا.
يسّكّ-يثن غَار سِيذِيثْنغ حمَا اَذَاس ينِين مَا ذ شك إِي خف نتْسْڒَا اَذ د تَاسذ نِغ أَ نْرَاجَا شَان يِجّن نّغْنِي؟
ذِي ڒْوقْث نِّي يسْݣنْفَا عِيْسَى اَطَّاس ن يمهْڒَاش ذ يِنِّي ذِي يدْجَا ڒحْڒِيق ذ يِنِّي ذِي دْجَان جْنُوْن ذ يعفَّانن. عَاوذ يَارَّا اَطَّاس ن يضَرْغَاڒن تْوَاڒَان.