40 أَمحْضَار وَار يدْجِي شَا ذ اَمقّْرَان خ لْمُعَلِّم نّس. وَلَكِن مْكُڒ اَمحْضَار إِݣ يكمّْڒن ثْغُوْرِي نّس يتِيڒِي اَمشْنَاو لْمُعَلِّم نّس.
يَا ڒفْضِيحث نْوم آي يمْسڒْمَاذن ن شَّرِيعَا ذ ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين، آ لْمُنَافِقِين! تكّم مَارَّا ڒبْحَر ذ ڒْبَرّ حمَا اَذ تْجَرّم شَان يِجّن غَار دِّين نْوم. أُو خْمي إِي كِوم غَا يِيڒِي، تَارِّيم-ث يسْذَاهدْج ثِمسِّي مَارْثَاين كْتَار زِي مِين ثسْذَاهدْجم كنِّيو.
مَايمِّي تْسحْقَارذ شْوَايْت ن وڒُوْم إِݣ يدْجَان ذِي ثِيطّ ن وُوْمَاش، شك تتُّوْذ اَكشُّوْض إِݣ يدْجَان ذِي ثِيطّ نّش؟
أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَخدَّام وَار يدْجِي شَا ذ اَمقّْرَان زݣ ؤُوقَّاف نّس. أَمْسخَّار وَار يدْجِي شَا ذ اَمقّْرَان زݣ ونِّي إِي ثِيذ يسّكّن.
فكَّرث ذݣ وَاوَاڒ إِي ذَاوم نِّيغ يعْنِي اَخدَّام وَار يدْجِي شَا ذ اَمقّْرَان زݣ ؤُوقَّاف نّس. مڒَا عدّْبن-اَيِي، أَتَاف اَكنِّيو عدّْبن. مڒَا سْڒِين إِ وَاوَاڒ ينُو، أَتَاف اَذ سْڒن عَاوذ إِ وَاوَاڒ نْوم.