39 يُوْذَار اَغَارس يسْبدّ ثِمسِّي ثفّغ-يت. ذݣ ومْشَان ثكَّر ثبْذَا تْسخَّار خَاسن.
وَامِي د يفّغ زِي ثمْزِيذَا نِّي، يُوْسَا-د غَار ثدَّارْث ن سِمْعَان ذ أَنْدْرُوْس اَكِذس يَعْقُوْب ذ يُوْحَنَّا.
ئِزيَّار-يث عِيْسَى ينَّا-ٱس: "سْتُوْك شك، فّغ زَّايس!" ئِسغْضڒ جَّن اَرْيَاز نِّي غَار ثْمُوْرْث ذِي ڒْوسْط نْسن ڒخْدّنِّي يفّغ زَّايس وَار ذَاس يݣِّي وَالُو.
زݣ وَاطَّاس ن يِوْذَان عَاوذ تفّْغن جْنُوْن سْنكَّرن ثْغُوْيّث قَّارن-اَس قَا شك ذ مِّيس ن أَربِّـي." وَلَكِن نتَّا يتْزيَّار-يثن، وَار ثن يتجِّي شَا اَذ سِّيوْڒن مِينْزِي سّْنن نتَّا ذ لْمَسِيح.
قَارّْبن غَارس يمحْضَارن سْفَاقن-ث نَّان-اَس: "آ لْمُعَلِّم آ لْمُعَلِّم، أَقَا نشِّين نتْمتَّا!" ئِكَّر عِيْسَى يسْبدّ اَرِّيح ذ ڒمْوَاج يهدّن ڒْحَاڒ يرْسَا.