2 ئِكَّا ذِنِّي اَرْبعِين يُوْم يتْجرَّاب-يث إِبْڒِيس. ذݣ وُوْسَّان نِّي وَار يشِّي وَالُو. وَامِي كمّْڒن وُوْسَّان نِّي يدْجُوْز.
غَار صْبَاح زِيش يݣَعّذ عِيْسَى غَار ثنْدِينْت، نتَّا يدْجُوْز.
وَامِي يࢲُوْمّ عِيْسَى اَرْبعِين يُوْم جَار دْجِيَاڒِي ذ وُوْسَّان يُوْسَا-ٱس-د جُّوْع.
ئِكَّر إِبْڒِيس ينَّا-ٱس إِ عِيْسَى: "شك مڒَا ذ مِّيس ن أَربِّـي، إِنِي-يَاسن إِ يِزْرَا-يَا اَذ ذوْڒن ذ اَغْرُوْم."
ذِنِّي اَنُو ن يَعْقُوْب. وَامِي عِيْسَى يُوْحڒ س وبْرِيذ اَݣ ؤُزْين ن نْهَار، ئِقِّيم غَار وَانُو نِّي ن يَعْقُوْب.
وَامِي نتَّا س يِيخف نّس يتْوَاعدّب ذِي ڒمْحَاين، ئِزمَّر اَذ يعَاون يِنِّي يدْجَان ذِي ڒمْحَاين.
شُوْف، وَار غَارْنغ بُو يجّن ن ڒفْقِي اَمقّْرَان نتَّا وَار يزمَّر شَا اَذ يحسّ زِي ضُّوْعف نّغ. وَاه، غَارْنغ يجّن ڒفْقِي كِّينْت خَاس مَارَّا ڒمْحَاين؛ نتَّا اَم نشِّين وَلَكِن وَار يݣِّي بُو ڒْمُعْصِيّث.