41 نِثْنِي قِّيمن عَاذ وَار ؤُمِينن شَا مِين يوقْعن مِينْزِي فَرّْحن ذهّْشن. أُوْشَا ينَّا-ٱسن: "مَا ذَا شَان لْمَكْلَا اَت شّغ؟"
وَامِي ذَاسن ثْعَاوذ ثنَّا-ٱسن قَا ࢲْرِيغْ-ث يدَّر، وَار ت ؤُمِينن شَا.
ذوْڒن-د اَذ عَاوْذن ڒخْبَار-أَ إِ أَيثْمَاثْسن، وَار ثن ؤُمِيْنن شَا.
منْبَعْد وَامِي قِّيْمن تتّن حِطَاش ن اَرُّسُل نّس، ئِمظْهَار-اَسن-د ينْهَا-ثن مِينْزي لإِيمَان نْسن ذ وقْلِيل ؤُڒَاون نْسن قسْحن. تُوْغَا نِثْنِي عَاوذ وَار ؤُمِيْنن شَا يِنِّي إِي ث يࢲْرِين وَامِي د يكَّر زِي ڒْموْث.
غَارْسن ذِنِّي عَاوذ ڒبْعَاض ن يسڒْمَان ذ يمزْيَانن. عِيْسَى يشكَّر أَربِّـي ينَّا-ٱسن: "فرْقم ؤُڒَا ذ يِيْنَا خ يِوْذَان-أَ."
أَرُّسُل-أَ وَار ؤُمِينن شَا ثِمْغَارِين نِّي مِينْزِي فكَّرن نِثنْتِي سَّاوَاڒنْت وَاهَا.
ينَّا-ٱسن مَانَايَا، ئِسْبيّن-اَسن-د يفَاسّن نّس ذ يضَارن نّس.
ؤُشِين-اَس شْوَايْت ن يسڒْمَان شنْفن.
ؤُڒَا ذ كنِّيو ذَايْوم ڒحْڒِيق ڒخُّو، وَلَكِن اَكنِّيو ࢲرغ عَاوذ. ڒخْدّنِّي اَذ تْفَرْحم س وُوْڒَاون نْوم، وَار ذَاوم يتكّس ڒفْرَاحث نْوم حَدّ.
ينَّا-ٱسن: "آي يحنْجِيرن، مَا ثيْمَارم شَان يسڒْمَان؟" نَّان-اَس: "لَّا، وَالُو."
وَامِي ثعْقڒ اَوَاڒ ن بُطْرُس ثْفَرح اَطَّاس، وَلَكِن قْبڒ مَا ٱذ ترْزم ثَوَّارْث ثعْقب-د غَارْسن ثُوْزّڒ ثنَّا-ٱسن قَا بُطْرُس اَقَاث غَار ثوَّارْث يسْقرْقُوْب.