16 وَلَكِن نِثْنِي وَار يتْوَاسْمِيح شَا اَث عقْڒن.
منْبَعْد إِ مَانَايَا يمظْهَار-اَسن-د عِيْسَى س يِجّن ن صِّفْث نّغْنِي إِ ثْنَاين إِذْسن وَامِي تُوْغَا ݣُّوْرن غَار ڒْكَامْپُو.
وَامِي سَّاوَاڒن تمْنَاقَاشن يمڒْقَا اَكِذْسن عِيْسَى نتَّا س يِيخف نّس يبْذَا يݣُّوْر اَكِذْسن.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "مِين يعْنَا مَانَايَا إِي خف ثسَّاوَاڒم اَمُّو وَامِي ثُوْݣُّوْرم ذݣ وبْرِيذ؟" بدّن، ئِبَان لْحُزن خ وُوْذم نْسن.
ذِنِّي إِي نُوْرْزْمنْت ثِيطَّاوِين نْسن عقْڒن-ث، وَلَكِن نتَّا ينرْفع وَار يقِّيم شَا اَث ࢲرّن.
ثنَّا مَانَاينِّي ثخْزَر غَار ذفَّار ثُوْفَا ذِنِّي عِيْسَى، وَلَكِن نتَّاث وَار ثسِّين شَا نتَّا ذ عِيْسَى.
وَامِي يصْبَح ڒْحَاڒ، ؤُفِين عِيْسَى يبدّ خ شّطّ ن ڒبْحَر وَلَكِن يمحْضَارن وَار ث عْقِيڒن شَا.