62 ئِفّغ غَار بَارَّا يرُو يمطَّاون ذ يمدْجَاحن اَطَّاس.
ذِنِّي يفكَّر-د بُطْرُس اَوَاڒ نِّي ن عِيْسَى وَامِي ذَاس ينَّا: قْبڒ مَا ٱذ يدّن ويَازِيض اَتَاف اَذَايِي ثنْكَرذ ثْڒَاثَا ن ثْوَاڒَاثِين. ئِفّغ غَار بَارَّا يرُو يمطَّاون ذ يمدْجَاحن اَطَّاس.
سَّعْذ نْسن إِ يِنِّي يتْرُوْن، أَقَا اَذ تْوَاشجّْعن.
ڒخْدّنِّي يدّن ويَازِيض ثْوَاڒَا وِيس ثْنَاين، ئِفكَّر-د بُطْرُس اَوَاڒ نِّي ن عِيْسَى وَامِي ذَاس ينَّا: قْبڒ مَا ٱذ يدّن ويَازِيض مَرّْثَاين اَذَايِي ثنْكَرذ تْڒَاثَا ن ثْوَاڒَاثِين. وَامِي يفكَّر ذِي مَانَاينِّي يرُو يمطَّاون ذ يمدْجَاحن اَطَّاس.
ئِنقْڒب-د سِيذِيثْنغ يخْزَر غَار بُطْرُس، بُطْرُس يفكَّر-د اَوَاڒ نِّي إِي ذَاس ينَّا سِيذِيثْنغ: قْبڒ مَا ٱذ يدّن ويَازِيض اَتَاف اَذَايِي ثنْكَرذ ثْڒَاثَا ن ثْوَاڒَاثِين.
بْذَان يِنِّي يحطَّان عِيْسَى ضحّْشن خَاس شَّاثن-ث.
س مَانَايَا ونِّي ؤُمِي يتْغِيڒ-اَس قَا يبدّ وَار يوطِّي شَا، ئِتْخصَّا-يَاس اَذ د يَارّ ڒْبَاڒ نّس.