44 ئِخيّق وُوْڒ نّس يَرْنِي يتْࢲَادْجَا كْتَر عَاذ، ثِيذِي نّس ثهْوَا-د زَّايس غَار ثْمُوْرْث ثݣَّا اَم ثْنقِّيضِين ن يذَامّن نِيشَان.
وَامِي يكمّڒ ثْࢲَادْجِيث نّس، ئِذْوڒ غَار يمحْضَارن نّس يُوْفِي-ثن طّْصن س لْحُزن.
ڒخُّو ڒَعْمَر ينُو يخيّق. مَا ٱذ ينِيغ: آ بَابَا سنْجم-اَيِي زِي ڒْوقْث-أَ؟ لَّا، خ سَّبَاب ن ڒْوقْث-أَ مِينْخف إِي د ؤُسِيغ.
سِيذِي أَربِّـي وَار يسْعِيزّ شَا مِّيس خَانغ، ئِقدّم-يث إِ ڒْموْث خَانغ مَارَّا. مَا اَذ تقِّيم شَان ڒْحَاجث وَار ذَانغ-ت يتِيشّ شَا اَكِذس؟
ذݣ وُوْسَّان نِّي إِي ذِي تُوْغَا يدَّر عِيْسَى ذِي ثْمُوْرْث-أَ، ئِتْࢲَادْجَا يتْڒَاغَا خ أَربِّـي س جّْهذ أُو س يمطَّاون يتتَّار-اَس إِ ونِّي يزمَّرن اَث يسنْجم زِي ڒْموْث. أَربِّـي يتْصنَّاط-اَس وَامِي عِيْسَى يتݣّْوذ زَّايس.