13 رُوْحن ؤُفِين نِيشَان مَامْش ذَاسن ينَّا. صَافِي سْوجْذن اَمنْسِي ن ڒْعِيذ.
رُوْحن يِنِّي يتْوَاسكّن غَار زَّاث ؤُفِين مَامّش ذَاسن ينَّا عِيْسَى.
أَذ يفْنَا وجنَّا ذ ثْمُوْرْث، وَلَكِن اَوَاڒن ينُو وَار فنِّين شَا عمَّارْص.
أَكنِّيو يَاوِي غَار يِجّن ن ثْغُوْرْفَات ذ ثَمقّْرَانْت ثسُّو، ثعْذڒ. ذِنِّي إِي ذَانغ غَا ثسْوجْذم."
وَامِي د تُوْوض ڒْوقْث، يُوْسَا-د عِيْسَى يقِّيم غَار مِيسَّا اَذ يشّ اَك اَرُّسُل نّس.
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "يَاش نِّيغ-اَم، مڒَا ثُوْمْنذ اَذ تࢲرذ لْعَظَمَا ن أَربِّـي؟"
ثنَّا-ٱسن يمَّاس إِ يخدَّامن: "ݣّم مِين ذَاوم يقَّار."
س لْإِيمَان يكَّر نَّبِي بْرَاهِيم يطَاع-اَس إِ أَربِّـي وَامِي ذَاس د يڒَاغَا اَذ يرَاح غَار يِجّن ن ومْشَان إِي غَا يقْبڒ ذ لْوَارث. ئِفّغ نتَّا تُوْغَا وَار يسِّين شَا مَانِي غَا يرَاح.