12 أَكنِّيو يَاوِي غَار يِجّن ن ثْغُوْرْفَات ذ ثَمقّْرَانْت ثسُّو، ثعْذڒ. ذِنِّي إِي ذَانغ غَا ثسْوجْذم."
إِنِيم-اَس إِ بَاب ن ثدَّارْث نِّي: قَا ينَّا-ٱش لْمُعَلِّم، مَانِي يدْجَا وخَّام ن ينوْجِيون إِي ذِي غَا عيّْذغ نش ذ يمحْضَارن ينُو؟
رُوْحن ؤُفِين نِيشَان مَامْش ذَاسن ينَّا. صَافِي سْوجْذن اَمنْسِي ن ڒْعِيذ.
وَار يتحْذِيجِي بُو ڒشْهُوْذ خ يِوْذَان، نتَّا يعْڒم خ وُوْڒَاون نْسن.
ينَّا-ٱس عِيْسَى وِيس ثڒْت مَرَّاث: "آ سِمْعَان آ مِّيس ن يُوْحَنَّا، مَا تخْسذ-اَيِي؟" ئِقّس-اَس ڒْحَاڒ إِ بُطْرُس ڒَاحقَّاش ينَّا-ٱس-ث وِيس ثڒْت مَرَّاث، شك مَا تخْسذ-اَيي؟ ينَّا-ٱس: "آ سِيذِي، شك ثسّْنذ كُڒْشي. ثسّْنذ قَا نش تخْسغ-ش." ينَّا-ٱس عِيْسَى: "سشّ يحُوْڒِيْين ينُو.
وَامِي ؤُوْضن، ݣَعّْذن غَار ثْغُوْرْفَات مَانِي تِيڒِين: بُطْرُس ذ يُوْحَنَّا ذ يَعْقُوْب ذ أَنْدْرُوْس، ذ فِيلِيپَّـاس ذ تُوْمَا، ذ بَارْتُوْلُوْمَاي ذ مَتَّى، ذ يَعْقُوْب مِّيس ن حَلْفَى ذ سِمْعَان لْمُنَاضِل، ذ يَهُوْذَا مِّيس ن يَعْقُوْب.
ذِنِّي اَطَّاس ن ڒقْنَاذڒ ذِي ثْغُوْرْفَات نِّي مَانِي نْمُوْن.