13 مَانَايَا اَغَارْوم يِيڒِي ذ يجّن ن لْفُوْرْصَا إِ شْهَاذث.
سّنِّي يرزُّو يَهُوْذَا لْفُوْرْصَا مَامّش إِي غَا يݣّ اَذ يزّنْز عِيْسَى.
آي أَيثْمَا رزُّوْغ اَذ تسّْنم مِين ذَايِي يوقْعن، مَانَاينِّي ذ صَّح يخدّم إِ لْإِنْجِيل بَاش اَذ يتنْتَشَر.
عَاوذ وَار تݣّْوْذم شَا قَاع زݣ يِنِّي إِي ذَاوم يتْعَارَّاضن. مَانَايَا إِي تݣّم اَغَارْسن ثِيڒِي ذ يجّن ن لْعَلَامَا إِي د يسْبيَّانن مْلِيح نِثْنِي اَذ فْنَان كنِّيو اَذ تْنجْمم. مَارَّا مَانَايَا اَذ د يَاس زِي أَربِّـي.
مَانَايَا ذ يجّن ن دَّلِيل بلِّي لْحُكم ن أَربِّـي يدْجَا نِيشَان، أُو س دَّلِيل-أَ اَكنِّيو يحْسب ثسْذَاهدْجم ڒْمُلْك نّس إِي خف ثْعدّْبم.