12 ئِسّكّ-اَسن حتَّا ذ يج وخدَّام وِيس ثْڒَاثَا، ؤُڒَا ذ ونِّي جَرْحن-ث ؤُزّْڒن خَاس.
عَاوذ ينَّا-ٱس إِ ونّغْنِي: ئِي شك، مشْحَاڒ ذَاش يتَارْس؟ يَارَّا خَاس ينَّا-ٱس: مِيَّا ن يقنْدَارن ن يِيرْذَان. ينَّا-ٱس ؤُوقَّاف نِّي: يْسِي-د لِيسْطَا نّش، أَرِي ذَايس غِير ثْمَانِين!
ئِرُوْح يسّكّ-اَسن يجّن ن وخدَّام نّغْنِي، وَلَكِن ؤُڒَا ذ ونِّي ؤُوْثِين-ث عدّن خَاس سّكّن-ث-يد يخْوَا.
سّنِّي بَاب ن ومَرْجع ن وضِيڒ ينَّا، مِين غَا ݣّغ؟ صَافِي، نش اَذَاسن سّكّغ ممِّي يعِيزّن يمْكن اَث ݣّْوْذن.