4 ئِݣَعّذ يُوْسف زِي ثْمُوْرْث ن لْجَلِيل زݣ وبِيلَاج ن نَاصِرَا يرُوْح غَار ثْمُوْرْث ن يَهُوْذِيَا غَار وبِيلَاج ن دَاود ونِّي ؤُمِي قَّارن بَيْت لَحْم مِينْزِي نتَّا زِي دُّوْرِّيث ن دَاود ذ ڒحْبَاب نّس.
وَلَكِن وَامِي يتْفكَّر ذِي ثْمسْڒَايْث نِّي، ثْبدّ-د خَاس يجّن ن لْمَلَائِكَا ذِي ثِيرْجِيث ثنَّا-ٱس: "آ يُوْسف آ مِّيس ن أَيث-دَاود، وَار تݣّْوذ شَا اَذ تِيڒِي مَرْيَم ذ ثَمْغَارْث نّش. أَقَا زِي أَرُّوْح يقدّْسن إِي زِي ثيْسِي اَعدِّيس.
ئِزْذغ ذݣ يِجّن ن وبِيلَاج قَّارن-اَس نَاصِرَا حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ نِّي إِي ينَّا سِيذِي أَربِّـي إِ لْأَنْبِيَا ذݣ يِجّن ن زْمَان: <أَقَا اَذَاس سمَّان نَاصِرِي.>
رُوْحن مَارَّا يوْذَان حمَا اَذ سجّْلن، كُڒ يجّن يرُوْح غَار وبِيلَاج نّس.
ئِݣَعّذ ذِنِّي اَذ يسجّل نتَّا ذ مَرْيَم ثنِّي إِي كذ يݣَّا زُّوْجِيَا، نتَّاث اَقَات س وعدِّيس.
يُوْسَا-د غَار وبِيلَاج ن نَاصِرَا مَانِي يربَّا. نْهَار ن سّبْث ن لْعِبَادَا يرُوْح غَار ثمْزِيذَا اَم ڒبْدَا، ئِكَّر حمَا اَذ يغَر.
ينَّا-ٱس نَاثْنَاهِيل: "مِين يصبْحَان زِي نَّاصِيرَا!؟" ينَّا-ٱس فِيلِيپَّـاس: "أَرَاح-د، أَذ تخْزَرذ."
ينَّا لْكِتَاب اَقَا لْمَسِيح اَذ د يَاس زِي دُّوْرِّيث ن دَاود، يعْنِي زِي بَيْت لَحْم زِي دْشَار مَانِيس د يُوْسَا دَاود."