2 ذِنِّي يجّن ن ورْيَاز ذ تَّاجَر زݣ يمقّْرَانن ن يعشَّارن قَّارن-اَس زَكِي.
ذ فِيلِيپَّـاس، ذ بَرْتُلُمَاي، ذ تُوْمَا، ذ مَتَّى زݣ يعشَّارن، ذ يَعْقُوْب مِّيس ن حَلْفَى، ذ تَدِّي،
يُوْذف عِيْسَى غَار ثنْدِينْت ن أَرِيحَا يعدُّو-د سّنِّي.
يرزُّو اَذ يسّن عِيْسَى مِين يعْنَا وَلَكِن وَار يزمَّر اَث يࢲر عْلَاحقَّاش ذِنِّي اَطَّاس ن ڒْغَاشِي أُو نتَّا ذ اَقُوْضَاض.
وَامِي يُوْوض عِيْسَى غَار ومْشَان نِّي، يرْفع ثِيطَّاوِين نّس يࢲْرِي-ث ينَّا-ٱس: "هْوَا-د ذغْيَا سّنِّي آ زَكِي، ئِتْخصَّا-ٱيِي نْهَارَا اَذ رَاحغ غَار ثدَّارْث نّش."