8 لَّا، أَذَاس ثِينِيذ سوْجذ-اَيِي-د مِين غَا شّغ. ݣفّض، سخَّار خَافِي اَڒ غَا شّغ اَذ سْوغ. عَاذ ڒخْدّنِّي إِي غَا ثشّذ شك اَذ تسْوذ.
سَّعْذ ن يخدَّامن نِّي مڒَا يُوْسَا-د سِيذِيثْسن يُوْفِي-ثن عَاذ وَار طِّيصن شَا. أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَذ يݣفّض سِيذِيثْسن اَثن يسْغِيم، أَذ يبْذَا يتْسخَّار خَاسن.
"شُوْف، شَان يِجّن زَّايْوم مَثَالَان غَارس اَخدَّام يتْفدْجَاح نِغ يتْرَاسّ يحُوْڒِيْين. خْمِي غَا د يعْقب زݣ ومَرْجع، مَا ٱذَاس ثِينِيذ قِّيم ذغْيَا اَذ تشّذ؟
أَخدَّام نِّي، مَا ث ثْشكَّرذ مڒَا يݣَّا-ٱش اَرَّاي؟ لَّا.
ئِكَّر خ ومنْسِي يكّس تْشَامِّير نّس، ييْسِي يجّن ن ومنْدِيڒ يصَّار يخف نّس.