32 ڒخُّو يتْخصَّا-ٱنغ أَ نْفَرح أَ نزْهُو اَطَّاس مِينْزِي ؤُمَاش تُوْغَا يمُّوْث، ڒخُّو يدَّر. تُوْغَا يودَّار، ڒخُّو يتْوَاف."
{لِأَنَّا مِّيس ن بْنَاذم يُوْسَا-د اَذ ينجَّا يِنِّي يودَّارن.}
ينَّا-ٱس بَابَاس: لَّا آ مِّي ينُو، شك اَقَاش اَكِذِي ذَانِيتَا إِ ڒبْدَا، مَارَّا مِين غَارِي ذ اَݣْڒَا ينُو اَذ يذْوڒ إِ شك.
يُوْسَا-د مِّيس ن بْنَاذم يتتّ يسسّ وَار يتْࢲُوْمِّي شَا. كنِّيو ثنِّيم اَقَا بْنَاذم-أَ يتتّ يسسّ اَطَّاس، عَاوذ نتَّا ذ اَمدُّوْكڒ ن يعشَّارن ذ يِنِّي يعصَّان.
أَقَا وَامِي خَاسن يُوْزّڒ أَربِّـي، ئِسمْصْڒَاح نتَّا دُّنشْت-أَ اَكِذس. عَاوذ خْمِي ثن غَا يقْبڒ، أَذ تِيڒِي اَم ثُوْذَارْث إِ يِنِّي يمُّوْثن!
فَا نشِّين نسّن بلِّي مَارَّا مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوصَّا يِنِّي غَار ثدْجَا شَّرِيعَا-يَا بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار غَارس يتِيڒِي بُو لْعُدر. أُو مَارَّا يِنِّي يدْجَان ذِي دُّنشْت-أَ اَذ يڒِين سْوَادَّاي ن لْحِسَاب ن أَربِّـي.
عمَّارْص! ڒَاحقَّاش أَربِّـي يقّار لْحَقِيقَا وَاخَّا يوْذَان مَارَّا سْخرِّيقن. مَامّش يقَّار لْكِتَاب: <أَوَاڒن نّش اَذ يڒِين صحَّان، شك اَذ تْربْحذ خْمِي غَا تْوَاحكْمذ.>