14 وَامِي يضيّع مَارَّا اَݣْڒَا نّس، ئِوْقع ذِي ثْمُوْرْث نِّي يجّن ن بُوْهيُّوْف وَار يُوْفِي مِين غَا يشّ.
وَامِي عْذُوْن شْوَايت ن وُوْسَّان، أَحنْجِير نِّي اَمزْيَان ييْسِي مَارَّا مِين غَارس ذ اَݣْڒَا يرُوْح غَار يِجّن ن ثْمُوْرْث ثِݣّْوج يسْـپـرْذر ذِنِّي تْمنْيَاث نّس ذِي تفْلَايس.
سّنِّي يبْذَا يخدّم غَار يجّن ن ورْيَاز زِي ثْمُوْرْث نِّي يسّكّ-يث اَذ يَرْوس يڒْفَان ذݣ يمَرْجعِيون نّس.