13 وَامِي عْذُوْن شْوَايت ن وُوْسَّان، أَحنْجِير نِّي اَمزْيَان ييْسِي مَارَّا مِين غَارس ذ اَݣْڒَا يرُوْح غَار يِجّن ن ثْمُوْرْث ثِݣّْوج يسْـپـرْذر ذِنِّي تْمنْيَاث نّس ذِي تفْلَايس.
ونِّي اَمزْيَان ينَّا-ٱس إِ بَابَاس: آ بَابَا ؤُش-اَيِي ڒْحَقّ ينُو ذِي ڒْوَارْث. صَافِي يكَّر ورْيَاز نِّي يفْرق اَݣْڒَا إِ ثَارْوَا نّس.
وَامِي يضيّع مَارَّا اَݣْڒَا نّس، ئِوْقع ذِي ثْمُوْرْث نِّي يجّن ن بُوْهيُّوْف وَار يُوْفِي مِين غَا يشّ.
وَامِي د يُوْسَا مِّيش-أَ وَانِيتَا إِݣ يـسْپـرْضْرن اَݣْڒَا نّش ذِي لْفَسْدَاث وَاهَا، شك مِين ثݣِّيذ؟ ثْغَرْصذ-اَس إِ وينْدُوز يصحّن؟
عِيْسَى ينَّا-ٱسن عَاوذ إِ يمحْضَارن نّس: "ئِجّن ن سِّيّد ذ تَجَّر غَارس اَوقَّاف. ؤُشِين-اَس ڒخْبَار خ ؤُوقَّاف نّس يضيّع-اَس اَطَّاس ن تْمنْيَاث.
"شُوْف، تُوْغَا يجّن ذ تَّاجَر، نتَّا يتَارض اَرُّوْض يغْڒَان كُڒ نْهَار يتْعِيش ذݣ يِجّن ن نِّعْمث يزهُّو.
وَلَكِن وَامِي ثُوْمْنم زِي عِيْسَى لْمَسِيح، كنِّيو إِي تُوْغَا ثُوْݣّْوْجم اَطَّاس زِي أَربِّـي قْبڒ، صَافِي ڒخُّو يسْقَارّب-يكنِّيو-د غَارس س يذَامّن ن لْمَسِيح.
أَقَا يُوْسَا-د عِيْسَى يتْبشَّار نتَّا س لْإِنْجِيل يُوْوِي-اَوم-د ڒهْنَا إِ كنِّيو تُوْغَا يدْجَان ثبعّْذم خ أَربِّـي أُو ذ يِنِّي إِي د يُوْذْسن غَار أَربِّـي.
أَذ تْخَاڒَاسن عْلَاحْسَاب مَامش ݣِّين، أَذ تْوَاضَرّْمن مَامّش ضَرّْمن نِثْنِي يوْذَان. مڒَا زهُّوْن ذِي ثْفَاوْث ن ؤُزِيڒ تحْسَابن مَانَايَا ذ اَصبْحَان. نِثْنِي ذ يخْشِيْون ذ ڒْعِيبَاث، زهُّوْن س شّهْوث نْسن يسْتْوَاغَرَّان خْمِي تْمُوْنْسِيون اَكِذْوم.