9 أَغَارك د يَاس ونِّي إِي خَاوم يعَرْضن اَذَاش يِينِي ؤُش-اَس اَمْشَان نّش إِ وَانِيتَا! أَتَاف اَذ تْسذْحِيذ اَذ تكَّرذ اَذ تْرَاحذ غَار ومْشَان اَنݣَّارُو.
وَامِي ينَّا اَوَاڒ-أَ، مَارَّا يِنِّي اَكِذس يتْمنْغَان سذْحَان. ئِوْذَان نّغْنِي مَارَّا فَرْحن زِي ڒخْذَايم ثِمقّْرَانِين إِݣ يتݣّ.
مڒَا ثْتُوبم ذ صَّح، ݣّث ڒخْذَايم ذ ثِصبْحَانِين. مَاشَي اَذ تِينِيم ذِي نّفْس نْوم اَقَا نشِّين ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم أُو صَافِي. مڒَا يخس أَربِّـي ثَارْوَا ن بْرَاهِين، أَتَاف اَذ ييْسِي يِزْرَا-يَا اَثن يَارّ ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم!