27 أَذَاوم يِينِي: نش وَار سِّينغ شَا زِي مَانِيس د تُوْسِيم. بعّْذم خَافِي آ يِنِّي يتݣّن شَّرّْ!
يَارَّا خَاسنْت مُوْڒَاي ينَّا-ٱسنْت: أَقَا تسْڒَانْت ڒْحَقّ: نش وَار كنِّينْت سِّينغ شَا.
ڒخْدّنِّي يِنِّي يدْجَان خ وࢲڒْمَاض اَذَاسن يِينِي ؤُزدْجِيذ: آ يِنِّي ينْعڒ أَربِّـي بعّْذم خَافِي! رُوْحم غَار ثْمسِّي إِي وَار يخسِّين عمَّارْص، ئِسْوجْذن إِ شِّيطَان ذ شَّيَاطِين نّس!
بَاب ن ثدَّارْث اَذ يكَّر اَذ يبلّع ثَوَّارْث صَافِي. كنِّيو مڒَا ثقِّيمم غَار بَارَّا ثسْقرْقُوْبم ذِي ثوَّارْث ثقَّارم: آ سِيذِي، اَرْزم-اَنغ! أَذَاوم يِينِي: نش وَار سِّينغ شَا زِي مَانِيس د تُوْسِيم!
وَلَكِن ونِّي يتْحِبَّان أَربِّـي، أَتَاف أَربِّـي يسّن-يث نتَّا.
وَلَكِن ڒخُّو كنِّيو ثسّْنم أَربِّـي، يعْنِي نتَّا إِي كنِّيو يسّْنن. مَامّش تݣّم عَاوذ ثْذوَّاڒم غَار لْقَوَانِين يقْذِيمن نِّي يتضْعِيفن وَار يتجْهِيذن شَا؟ مَا ثخْسم اَغَارْسن ثْذوْڒم ذ يسمْغَان عَاوذ نِغ؟
وَلَكِن دْسَاس يجهْذن ن أَربِّـي وَار يتنْهزِّي شَا، خَاس إِي نقْشنْت ثِيْرَا-يَا قَّارنْت قَا سِيذِي أَربِّـي قَا يسّن يوْذَان يدْجَان نّس. قَّارنْت عَاوذ قَا مَارَّا يِنِّي يشهّْذن س يِيسم ن سِيذِيثْنغ يتْخصَّا أُو لَابُد اَذ بعّْذن خ شَّرّْ.