12 مِينْزِي أَرُّوْح يقدّْسن اَذَاوم يُوْش مِين غَا ثِينِيم ذِي ثْسَعَّات نِّي."
خْمِي كنِّيو غَا سلّْمن، بْڒَا مَا ٱذ تيْسِيم اَمْنُوْس ذِي ڒَعْقُوْڒَاث نْوم مِين غَا ثِينِيم نِغ ذ مَامّش إِي غَا ثسِّيوْڒم؛ لَّا، أَوَاڒن نِّي إِي غَا ثِينِيم ذ أَربِّـي إِي ذَاوم ثن غَا يُوْشن ذِي ثْسَعَّات نِّي.
وَار يدْجِي بُو ذ كنِّيو إِي غَا يسِّيوْڒن؛ لَّا، ذ أَرُّوْح ن بَابَاثْوم إِي غَا يسِّيوْڒن ذݣ ومْشَان نْوم.
ينَّا-ٱس يجّن ن ورْيَاز زِي ڒْغَاشِي نِّي: "آ لْمُعَلِّم، إِن-اَس إِ وُوْمَا اَكِذِي يفْرق ڒْوَارْث."
لَّا، أَذَاوم ؤُشغ اَوَاڒن ذ ڒفْهَامث حمَا مَارَّا يِنِّي كِذْوم يتْمنْغَان وَار زمَّرن شَا اَخَاوم د اَرّن.
بُطْرُس يشُّوْر-د س أَرُّوْح يقدّْسن ڒخْدّنِّي ينَّا-ٱسن: "آ لْحُكَّام آي يمقّْرَانن ن شَّعْب!
وَلَكِن وَار زمَّرن اَذ قَاوّْمن ڒفْهَامث ذ أَرُّوْح إِي زِي يسَّاوَاڒ.
سْتِيفَان يشُّوْر س أَرُّوْح يقدّْسن، يخْزَر غَار وجنَّا يࢲْرَا لْعَظَمَا ن أَربِّـي يُوْفَا عِيْسَى يبدّ خ وفُوْسِي ن أَربِّـي.