45 ئِنْدق-د يجّن زݣ يِنِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا ينَّا-ٱس: "آ لْمُعَلِّم، وَامِي ثقَّارذ مَانَايَا اَقَا ؤُڒَا ذ نشِّين تْحݣَّارذ-اَنغ!"
ئِرُوْح يِجّن زَّايْسن نتَّا يتْشرَّاح شَّرِيعَا، ئِخس اَذ يجَرّب عِيْسَى ينَّا-ٱس:
يَارَّا خَاس عِيْسَى ينَّا: "يَا ڒفْضِيحث نْوم ؤُڒَا ذ كنِّيو آ يِنِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا مِينْزِي تْشدَّام ڒحْمڒ يذقْڒن يقسْحن خ يِوْذَان حمَا اَث اَرْبُوْن، وَلَكِن كنِّيو وَار تْحِيذِيم بُو ڒحْمڒ نِّي ؤُڒَا س يِجّن ن وضَاض نْوم.
يَا ڒفْضِيحث نْوم آ يِنِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا! ثطّْفم ڒْمفْتَاح ن ڒفْهَامث، كنِّيو وَار تِذْفم شَا ذَايس وَار تجِّيم وِي غَا يَاذْفن."
وَلَكِن ڒْحِزب ن يفَرِّسِيْين ذ يِنِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا وَار خِيسن شَا مِين يخس أَربِّـي، ؤُݣِين اَثن يطهَّار يَحْيَى س وَامَان.
مَا ثُوْفِيم شَان يِجّن زِي اَرُّوْيَاس نِغ ذ يفَرِّيسيْين يُوْمن زَّايس؟
دُّنشْت وَار ثْزمَّر شَا اَكنِّيو ثْعِيفّ، نش تْعِيفَّا-ٱيِي دُّنشْت مِينْزِي شهّْذغ قَا ڒخْذَايم ن دُّنشْت-أَ ذ ثِعفَّانِين.
سْڒِين-اَس ڒبْعَاض زݣ يفَرِّيسِيْين إِي يدْجَان ذِنِّي نَّان-اَس: "مَا ؤُڒَا ذ نشِّين ذ يضَرْغَاڒن نِغ؟"