40 آ يِنِّي وَار يفهّْمن! أَربِّـي ذ نتَّا إِݣ يݣِّين دَّات، ذ نتَّا عَاوذ إِݣ يݣِّين مِين ذَايس غَار ذَاخڒ.
آي يفْغَار آي يضَرْغَاڒن، مِين يسݣّْوَان كْتَار؟ مَا ذ دّْهب مَا ذ ثَمْزِيذَا ثَمقّْرَانْت إِݣ يُوْشِين لْقِيمَا إِ دّْهب؟
آي اَفَرِّيسِي اَضَرْغَاڒ، ذ اَمزْوَارُو سِيرذ ڒْكَاس غَار ذَاخڒ حمَا اَذ يِيڒِي يسِيرذ غَار بَارَّا.
وَلَكِن ينَّا-ٱس أَربِّـي: آي اَفْغُوْڒ! ؤُمِي ثْسوْجَاذذ مَانَايَا؟ ذِي دْجِيڒث-أَ ثَانِيتَا اَذ يتْوَافّغ بُوحْبڒ نّش.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "آ يِنِّي وَار يفْهِيمن شَا! آ يِنِّي وَار يتِيمْنن شَا ذغْيَا ذِي مَارَّا مِين نَّان لْأَنْبِيَا!
آ ونِّي وَار يفْهِيمن، ثَحبُّوْيْث نِّي إِي ثْزرّْعذ اَذ تمّث زَعْمَا سْوَادَّاي ن وشَاڒ، منْبَعْد اَذ تغْمِي.
أُو عَاوذ نشِّين مَارَّا تُوْغَا غَارْنغ لْوَالِدِين ذِي دُّنشْت-أَ إِي ذَانغ يتْربَّان نتْسذْحَا زَّايْسن. إِيوَا نشِّين مڒَا أَ ندَّر، أَتَاف أَ نْسذْحَا زِي بَابَاثْنغ ن وجنَّا كْتَار نِغ لَّا؟