32 ڒخْدّنِّي يعْذُو-د سّنِّي يجّن زِي شُّرْفَا ن أَيْث-لَاوِي، عَاوذ يخْزَر ذَايس يَرْوڒ.
يعْذُو سّنِّي يجّن ن ڒفْقِي ذݣ وبْرِيذ نِّي، ئِࢲْرِي-ث يَرْوڒ زَّايس.
وَلَكِن يج وثَرَّاس زِي ثْمُوْرْت ن أَيث-سَامَارْيَا يتْسَفَر يعْذُو-د سّنِّي، ئِࢲْرِي-ث يقّس-اَس.
ئِڒَاغَا-يَاس-د بُوْلُس س جّْهذ ينَّا-ٱس: "لَّا! غَارك اَذ تْضَرّذ يخف نّش، قَا نشِّين عَاذ اَقَانغ ذَا مَارَّا إِذْنغ!"
كَّرن مَارَّا إِذْسن طّْفن سَاسْتِين رفْقِي ن ثمْزِيذَا ن أَيث-إِسْرَائِيل ؤُوْثِين-ث زَّاث إِ لْمَحْكَامَا. ݣَالْيُوْن نتَّا وَار ث يشْقِي شَا مَانَاينِّي قَاع.
قَا يوْذَان اَذ تخْسن يخف نْسن، أَذ تخْسن تْمنْيَاث، أَذَايْسن يِيڒِي تَّكبُّر، أَذ سمْغَارن يخف نْسن، أَذ سِّيوْڒن اَوَاڒ وَار يحْڒِين خ أَربِّـي. وَار تْطِيعِين شَا إِ لْوَالِدِين نْسن، وَار تْشكَّرن حَدّ، وَار تِيڒِين شَا صْفَان،