28 ينَّا-ٱس عِيْسَى: "غَارك ڒْحَقّ ذِي مِين ثنِّيذ. اݣّ زَّايس حمَا اَغَارش ثِيڒِي ثُوْذَارْث."
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "مَايمِّي إِي ذَايِي تسّقْسِيذ خ مِين يصبْحَان؟ غِير يجّن إِݣ يدْجَان ذ اَصبْحَان. مڒَا ثخْسذ اَذ تَاذْفذ ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا، اݣّ اَرَّاي س ڒُوْصِيَاث."
يُوْفَا عِيْسَى اَرْيَاز نِّي يجَاوب-يث س ڒفْهَامث، ينَّا-ٱس: "وَار ثݣّْوِيجذ شَا اَطَّاس خ ڒْمُلْك ن أَربِّـي." سّنِّي وَار يزْعِيم حَدّ اَث يسّقْسَا عَاذ كْتَار.
ينَّا-ٱس سِمْعَان: "يمْكن ونِّي ؤُمي يسْمح ذݣ وَاطَّاس ن ومَرْوَاس." ينَّا-ٱس عِيْسَى: "غَارك ڒْحَقّ."
لِأَنَّا لْمَسِيح ذَايس ذِي نتَّا إِي ثْكمّڒ شَّرِيعَا حمَا مَارَّا وِي زَّايس غَا يَامْنن اَذ يمصْڒَاح اَك أَربِّـي.
فَا نشِّين نسّن بلِّي مَارَّا مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوصَّا يِنِّي غَار ثدْجَا شَّرِيعَا-يَا بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار غَارس يتِيڒِي بُو لْعُدر. أُو مَارَّا يِنِّي يدْجَان ذِي دُّنشْت-أَ اَذ يڒِين سْوَادَّاي ن لْحِسَاب ن أَربِّـي.
ثُمَّا ؤُفِيغ ڒُوْصِيّث نِّي إِي د يُوْسِين اَذَايِي ثُوْش ثُوْذَارْث، لَّا، قَا نش ثُوْوِي-يَايِي غَار ڒْموْث.
وَلَكِن اَبْرِيذ ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى وَار يدْجِي شَا اَم وبْرِيذ ن لْإِيمَان ڒَاحقَّاش شَّرِيعَا تْوصَّا: <كُڒ يجّن يخدّْمن س ڒُوْصِيَاث-أَ ذ لْقَوَانِين-أَ يتْخصَّا اَزَّايْسن يعِيش.>