24 مِينْزِي اَذَاوم ينِيغ: أَطَّاس ن لْأَنْبِيَا ذ يزدْجِيذن رْزُوْن اَذ ࢲرن مِين تْوَاڒَام، وَلَكِن وَار ث ࢲْرِين شَا. رْزُوْن اَذ سْڒن مِين ثسْڒَام، وَلَكِن وَار ث سْڒِين شَا."
وَلَكِن سَّعْذ نْوم كنِّيو وَامِي ثِيطَّاوِين نْوم تْوَاڒَانْت، سَّعْذ نْوم وَامِي يمجَّان نْوم تسْڒَان.
ئِنقْڒب غَار يمحْضَارن نّس وَاحذْسن ينَّا-ٱسن: "سَّعْذ ن ثِيطَّاوِين نِّي يࢲْرِين مِين ثࢲْرِيم!
يُوْسَا-د يجّن زݣ يِنِّي يتْشرَّاحن شَّرِيعَا يخس اَذ يجَرّب عِيْسَى ينَّا-ٱس: "آ لْمُعَلِّم، مِين غا ݣّغ حمَا اَغَارِي ثِيڒِي ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا؟"
جدِّيثْوم بْرَاهِيم يفَرح اَطَّاس عْلَاحْسَاب خْمِي غَا يࢲر نْهَار ينُو، وَامِي ث يࢲْرَا يفَرح."
يِيْنَا مَارَّا مُّوْثن ذِي لْإِيمَان نِّي نْسن قْبڒ مَا ذَاسن د اَوْضنْت ثْمسْڒَايِين نِّي إِي زِي ثن يوْعذ. وَلَكِن ࢲْرِين-ثنْت رحّْبن زَّايْسنْت زِي ڒݣّْوَاج، عْتَرْفن بلِّي نِثْنِي ذ يبَرَّانِيْين ذ يعزَّابن ذِي ثْمُوْرْث-أَ.
مَارَّا يِيْنَا تْوَاشكَّرن س لْإِيمَان نْسن. إِنَّمَا، ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْسن تُوْغَا عَاذ وَار ذَاس د يُوْوِيض شَا مِين زِي ث يوْعذ أَربِّـي.