43 نْهَارَا ذ نْهَار ذ اَمقّْرَان إِ نش وَامِي غَارِي د تُوْسَا يمَّاس ن سِيذِي!
عَاذ يسَّاوَاڒ عِيْسَى اَك ڒْغَاشِي وَامِي غَارس د تُوْسَا يمَّاس ذ أَيثْمَاس، بدّن بَارَّا إِ ثدَّارْث رزُّوْن اَكِذس سِّيوْڒن.
وَلَكِن يَحْيَى يُوْݣِي ينَّا-ٱس: "نش يتْخصَّا شك إِي ذَايِي غَا يطهَّارن، أُو شك ثُوْسِيذ-د غَارِي؟"
ثْڒَاغَا س يِجّن ن ثْمِيجَّا ثجْهذ ثنَّا: "شم تْوَابَرْكذ جَار ثمْغَارِين، عَاوذ يتْوَابَرك ونِّي إِي يدْجَان ذݣ وعَدِّيس نّم!
وَامِي د تُوْسِيذ سْڒِيغ إِ سْڒَام نّم، ئِنْهزّ وعدِّيس ينُو س ڒفْرَاحث.
ئِخْڒق-د نْهَارَا ذݣ وبِيلَاج ن دَاود ونِّي إِي كنِّيو غَا يسْنجْمن، نتَّا ذ سِيذِيثْنغ لْمَسِيح.
خ مَانَايَا نش حسْبغ يخف ينُو وَار سْذِيهْدْجغ شَا اَذ د اَسغ غَارك. إِنِي غِير يجّن ن وَاوَاڒ أُو صَافِي اَتَاف اَذ يݣنْفَا وخدَّام ينُو.
كنِّيو ثقَّارم-اَيِي آ لْمُعَلِّم نِغ آ سِيذِي، كنِّيو غَارْوم ڒْحَقّ مِينْزِي نِيشَان قَا ذ نش.
ينْدق-د تُوْمَا ينَّا-ٱس: "آ سِيذِي ينُو، آي أَربِّـي ينُو!"
وَار تݣّم وَالُو زِي لْأَنَانِيَا نِغ زِي تَّكبُّر. بْڒَا تَّكبُّر وقَّرم ينّغْنِي حْسن زݣ يِيخف نْوم.
ذ صَّح حسّْبغ ثِمسْڒَايِين-أَ قَاع ذ ثَخْصَارْث خ سَّبَاب ن لْقِيمَا ثَمقّْرَانْت بَاش اَذ سّْنغ عِيْسَى لْمَسِيح نتَّا ذ سِيذِي. خ سَّبَاب نّس إِي خْصَرغ ثِمسْڒَايِين-أَ قَاعِين، حسْبغ-ثنْت ذ زّْبڒ بَاش اَذ ربْحغ عِيْسَى لْمَسِيح.