14 سَّعْذ نّش اَذ تْفَرْحذ. خْمِي د غَا يخْڒق اَزَّايس فَرْحن اَطَّاس ن يِوْذَان
ينَّا-ٱس لْمَلَاك نِّي: "آ زَكَرِيَا وَار تݣّْوذ شَا، قَا يسْتَاجب-اَش أَربِّـي ذِي مِين ذَاس ثتَّارذ. ثَمْغَارْث نّش إِلِيزَابت اَذَاش د ثجّ يجّن ن وحنْجِير، أَث ثسمِّيذ شك يَحْيَى.
مِينْزِي اَذ يِيڒي ذ اَمقّْرَان غَار سِيذِي أَربِّـي. أَذ تِيڒِي لَابُد عمَّارْص اَذ يسو اَمَان ن وضِيڒ نِغ ذ وَامَان ن يمنْدِي. أَذ يِيڒِي يعمَّر س اَرُّوح يقدّْسن حتَّا ذݣ وعدِّيس ن يمَّاس.
جِّيرَان نّس ذ ڒحْبَاب نّس فَرْحن اَكِذس وَامِي غَارْسن ڒخْبَار بلِّي سِيذ أَربِّـي يرْضَا خَاس اَطَّاس.