32 عمَّارْص وَار نسْڒِي ذِي زْمَان بْنَاذم يخْڒق-د ذ اَضَرْغَاڒ اَذ د يَاس شَان يِجّن اَذَاس يسْݣنْفَا ثِيطَّاوِين.
مَانَايَا يسِّيوڒ س يِيڒسَاون ن لْأَنْبِيَا صَّالِحِين اَطَّاس زݣ وَامِي،
نَّان ينّغْنِي: "أَوَاڒن-أَ وَار ثن يقَّار شَا ونِّي إِي ذِي دْجَان جْنُوْن. مَا يزمَّر شَان يِجّن زِي جْنُوْن اَذ يسْݣنْفَا ثِيطَّاوِين ن يضَرْغَاڒن؟"
نشِّين نسّن أَربِّـي وَار يتسْڒِي شَا غَار يِنِّي يعصَّان؛ لَّا، ئِتسْڒَا غَار يِنِّي إِي ث يتْوقَّارن ذ يِنِّي يخدّْمن س مِين يخس.
أَرْيَاز-أَ، مَعْلِيك وَار يدْجِي شَا زِي أَربِّـي اَتَاف وَار يزمَّر اَذ يݣّ وَالُو!"
ئِوْقع وَاسَّام ذ يغُوْيَان ذ وَاجَّاج ذ زِّنْزَال يجْهذ. عمَّارْص وَار يوْقِيع اَم زِّنْزَال-أَ يجهْذن زݣ وَامِي يدْجَا بْنَاذم خ ثْمُوْرْث.