17 ثُوْرَا ذِي شَّرِيعَا نْوم س يِيخف نّس بلِّي شْهَاذث ن ثْنَاين ن ڒشْهُوْذ نِيشَان.
وَلَكِن مڒَا يُوْݣِي اَغَارك يصنّط، أَوِي اَكِذش يجّن نِغ ثْنَاين حمَا اَتَاف لْغَالط نّس سّْنن-ث ثْنَاين نِغ ثْڒَاثَا ن ڒشْهُوْذ.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "مَا ثُوْرَا نِغ لَّا ذِي شَّرِيعَا نْوم بلِّي أَربِّـي ينَّا: <نش نِّيغ-اَوم كنِّيو ذ أَربِّـيثن>!؟
مَانَايَا يوْقع حمَا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ إِݣ يُورِين ذِي شَّرِيعَا نْسن وَامِي ينَّا <قَا عِيفّن-اَيي بْڒَا سَّبَاب.>
ثَانِيتَا ذ زِّيَارَا وِيس ثْڒَاثَا تَاسغ-د غَارْوم. مَامش يقَّار لْكِتَاب: <كُڒ تُّهْمَا اَخَاس شهْذن ذ دَّلِيل ثْنَاين ن ڒشْهُوْذ نِغ ثْڒَاثَا.>
س مَانَاينِّي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تُوْغَا تْربَّا-يَانغ حتَّا ٱڒ وَامِي د يُوْسَا لْمَسِيح أُو سّنِّي إِي غَا نْمصْڒَاح اَك أَربِّـي س لْإِيمَان.
إِنِيم-اَيِي كنِّيو يتخْسن اَخَاوم ثْحكّم شَّرِيعَا ن مُوْسَى. مَا وَار ثسِّينم مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا نِّي نِغ؟
ونِّي تُوْغَا يخڒْفن ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى، مڒَا شهْذن خَاس ثْنَاين نِغ ثْڒَاثَا ن ڒشْهُوْذ اَتَاف اَذ يمّث بْڒَا مَا ث رحْمن.
مڒَا نقْبڒ شْهَاذث ن بْنَاذم قَا شْهَاذث ن أَربِّـي ثمْغَر كْتَار. لِأَنَّا نتَّاث ذ شْهَاذث-أَ، ثنِّي ن أَربِّـي إِݣ يشهّْذن خ مِّيس.
أَذ سّكّغ ثْنَاين ن ڒشْهُوْذ ينُو اَذ ݣّن اَرُّوْض ن لْحُزن اَذ خْبَرن يوْذَان س مِين عڒْمن زي أَربِّـي اَڒَاف أُو مِيَّاتَاين أُو ستِّين يُوْم."